Πρώτον - Τέσσερις αλληλοεπιλέγονται, για να αναλάβουν μια εργασία που οφείλει να έχει το προϊόν της. Διευκρινίζω: προϊόν ιδιαίτερο του καθενός, και όχι συλλογικό.
Δεύτερον - Η σύζευξη των τεσσάρων επιτελείται γύρω από έναν Συν-ένα, ο οποίος, αν και οιοσδήποτε, πρέπει να είναι κάποιος. Επιφορτισμένος να επιβλέπει τα εσωτερικά επιτελέσματα του εγχειρήματος, και να προκαλεί την επεξεργασία του.
Τρίτον - Για να προλαμβάνεται η προσχόλληση, εναλλαγή πρέπει να γίνεται σε προσδιορισμέ¬νο χρόνο ενός έτους, δύο το πολύ.
Τέταρτον - Καμία πρόοδος δεν πρέπει να αναμένεται, παρά μόνο από μια κατά περιόδους ανοικτή παρουσίαση των αποτελεσμάτων αλλά και των κρίσεων της εργασίας.
Πέμπτον -Η κλήρωση θα εξασφαλίζει την τακτική ανανέωση των, δημιουργημένων με σκοπό την ανυσματοθέτηση [vectorialiser] του συνόλου, σημείων αναφοράς.

 

Μετάφραση : Βλάσης Σκολίδης

 

Απόσπασμα απο το σεμινάριο R.S.I

(Παράδοση της 15ης Απριλίου 1975)

Τη χρονιά που ήθελα να μιλήσω για τα Ονόματα του Πατρός, θα είχα μιλήσει για λίγο περισσότερο από δύο ή τρία. Τι αναστάτωμα θα είχε φέρει στους ψυχαναλυτές, αν είχανε μια ολόκληρη σειρά Ονόματα του Πατρός. Πολύ χαίρομαι που τους παράτησα σύξυλους, και που δεν ξανάπιασα ποτέ αυτά τα Ονόματα   του   Πατρός,    παρά μόνο με τη μορφή των μη-κορόιδων που περιπλανώνται.  Προφανώς, δεν γίνεται παρά να περιπλανώνται, διότι όσο περισσότερα υπάρχουν, τόσο περισσότερο μπερδεύονται, και συγχαίρω τον εαυτό μου που δεν έβγαλα ούτε ένα .

Πράγμα που συνετέλεσε στο να βρεθώ στο τέλος αυτού του Διημέρου να πρέπει να απαντήσω στο ερώτημα περί του τι συγκροτεί μέσα στη σχολή ένα καρτέλ. Ένα καρτέλ, γιατί; Έλαβα απαντήσεις ενδεικτικές, ψευδοπόδια, πράγματα που δένανε λιγάκι. Γιατί δήλωσα ότι ένα καρτέλ ξεκινάει με τρία συν ένα άτομα, πράγμα που κατά κανόνα κάνει τέσσερα, και γιατί έδωσα ως μέγιστο [όριο] το πέντε χάρη στο οποίο κάνει έξι; Σημαίνει μήπως ότι υπάρχουν τρεις που να ενσαρκώνουν το συμβολικό, το φαντασιακό και το πραγματικό; Το ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί, θα μπορούσα να είμαι και παλαβός. Μήπως όμως ακούσατε ποτέ να γίνεται λόγος για την ταύτιση; Αυτό που θέλω είναι τι; Η ταύτιση με την ομάδα .

Είναι σίγουρο ότι τα ανθρώπινα όντα ταυτίζονται με μια ομάδα. Όταν δεν το κάνουν, πάνε χαμένοι, είναι για κλείσιμο [στο φρενοκομείο]. Ωστόσο δεν λέω εδώ με ποιο σημείο της ομάδας πρέπει να ταυτίζονται.

Η αφετηρία κάθε κοινωνικού κόμβου συγκροτείται από τη σεξουαλική μη-σχέση [le non-rapport sexuel] ως τρύπα, όχι δύο, τουλάχιστον τρεις. Έστω κι αν είστε μόνο τρεις, αυτό κάνει πάντα τέσσερις. Ο συν-ένας βρίσκεται εκεί με τον τρόπο που δείχνει αυτό το σχήμα, το οποίο αποτελεί παράδειγμα του τι θα έκανε ένας βορρόμειος κόμβος εάν παίρναμε ως αφετηρία τον κύκλο που σχηματίζεται   από   δύο   [κύκλους]   δεμένους   (σχήμα   6   του   προηγούμενου σεμιναρίου).   Έστω κι αν είστε μονό τρεις, αυτό θα κάνει τέσσερις, εξ ου η έκφραση μου "συν ένας". Και η ομάδα θα λυθεί, άμα αποσυρθεί ένας, πραγματικός, στοιχείο που αποδεικνύει ότι ο κόμβος είναι βορρόμειος, και ότι συγκροτείται ακριβώς από τρεις ελάχιστες συνεκτικότητες [consistances] .

Από τις τρεις συνεκτικότητες, δεν ξέρουμε ποτέ ποια είναι πραγματική. Γι' αυτό πρέπει να είναι τέσσερις. Το τέσσερα είναι εκείνο το οποίο (σχήμα 6 του προηγουμένου σεμιναρίου) μέσω αυτής της διπλής θηλειάς, υποβαστάζει το συμβολικό αυτού για το οποίο είναι φτιαγμένο, δηλαδή το Όνομα του Πατρός. Η ονομασία [nomination] είναι το μόνο πράγμα για το οποίο είμαστε σίγουροι ότι κάνει τρύπα. Και γι αυτό έδωσα στο καρτέλ τον αριθμό τέσσερα ως το ελάχιστο, όχι χωρίς να θεωρώ ότι μπορούμε να έχουμε και λιγάκι παίξιμο σε ό,τι εξ-ίσταται [ex-siste]...

 

Μετάφραση : Βλάσης Σκολίδης

 



[1].Ο νεολογισμός αυτός αποδίδει πετυχημένα, νομίζω, το λογοπαίγνιο του γαλλικού πρωτοτύπου. Ο Λακάν λέει effet de colle (κατά λέξη: επιτέλεσμα προσκόλλησης) που είναι ομόηχο του effet d' Ecole (επιτέλεσμα Σχολής). Το λογοπαίγνιο ενισχύει αυτό που ήδη αναφέραμε: effet de colle ή effet d eglise είναι παρενέργειες εγγενείς σε κάθε σύσταση ομάδας. Εκτεθειμένη στη διαρκή απειλή τους βρίσκεται και η Ψυχαναλυτική Σχολή, στο βαθμό που συνιστά ομαδικό μόρφωμα, γι αυτό δεν δικαιολογείται να τα παραγνωρίζει.
[2].Σεμινάριο της 11ης Μαρτίου 1980, δημοσιευμένο υπό το γενικό τίτλο "Dissolution" στο περιοδικό Omicar?, 20-21, σ. 15
[3].Υπαινιγμός στην ομόηχη εκφορά στα γαλλικά των δύο φράσεων : Les Noms du Pere και Les non-dupes     errent'   η δεύτερη ήταν ο τίτλος του Σεμιναρίου της χρονιάς 1973-74.
[4].Το εν λόγω σχήμα περιγράφεται στη σελ. 39 και απεικονίζεται στη σελ. 40 του ίδιου τεύχους του Ornicar?.

 
 

Links

Grafosfera
Lacan TV
Radio Lacan
Lacan Quotidien
 

H Παγκόσμια Εταιρεία Ψυχανάλυσης και οι Σχολές